Poezja ludowa z Golesz: Przebaczenie

Bracie! gdy ci kto wyrządził
jaką krzywdę czynem, słowem,
pomnij: Bóg nas będzie sądził
w przyszłem życiu zagrobowem.

Gniew, co w sercu twojem gości,
płomień zemsty w duszy nieci,
na ołtarzu złóż miłości,
bo Bóg patrzy na swe dzieci.

Bo On widzi, On przenika
twoje myśli i zamiary —
czy ty godzisz w przeciwnika,
lub się bojisz niebios kary.

Bo dlań skrytość nic nie znaczy,
jasno wieki duszę twoją:
ten Mu miły, kto przebaczy,
kto daruje krzywdę swoją.

A więc, bracie, jeśli miota
tobą gniew za przewinienia,
pomnij, że największa cnota —
twoje słowo przebaczenia.

Pomnij, że kto z nas tu zbłądzi,
tego Pan Bóg sam osądzi.

Walenty Sygoń z Golesz, 1884